In de afgelopen weken ontmoette ik twee mannen, op verschillende plaatsen en in verschillende contexten. Philip vertelt over spanningen op zijn werk. Ik word geraakt door de pijn van mijn collega’s. Ik weet met mijn hoofd dat ik er niets aan kan doen, maar toch raakt het me. Ik betrek het op mezelf, voel me schuldig en merk dat ik somber word.’

Laurens vertelt over zijn moeite met delegeren. Hij trekt te veel taken naar zich toe en redt het nog maar net om staande te blijven. Door veel zelf te doen, zorgt hij ervoor dat de relatie goed blijft. Als hij meer van anderen vraagt, kan hij zomaar als onaardig worden ervaren. Dat vindt hij zo moeilijk dat het makkelijker blijft om alles zelf te doen.

In gesprek met beiden blijkt dat ze heel goed weten dat hun manier van denken niet per se logisch of nodig is. Maar toch voelt het wel zo. Voor beiden is het een bijna instinctieve kracht die hun keuzes en denken in het heden beïnvloedt. Hierdoor fietst Philip met een schuldgevoel naar huis, en blijft Laurens lange dagen maken.

Bij beiden heeft dit diepe wortels in hun voorgeschiedenis en is het verbonden met de plek die ze in hun gezin van herkomst innamen. Laurens’ moeder kampte met een handicap en kon daardoor thuis veel minder doen. De relatie tussen zijn ouders kwam steeds meer onder druk te staan, en Laurens werkte zich als enig kind een slag in de rondte om zijn ouders tevreden te stellen, hopend dat ze bij elkaar zouden blijven. In zijn denken was de prijs van fouten maken hoog en kon hij het zich niet permitteren om taken uit handen te geven.

Philip heeft op de een of andere manier geleerd dat hij er beter niet bij kan zijn. Waar hij is, zijn problemen. Thuis trok hij zich vaak terug als er ruzie was tussen andere gezinsleden. Nu hij volwassen is, weet hij rationeel dat hij niet verantwoordelijk is voor de spanningen in de organisatie. Maar toch blijft de overtuiging hardnekkig aanwezig: ik kan er beter niet bij zijn, want ik veroorzaak problemen.

Als kind reageren we op zaken in het gezin waarin we opgroeien: we gaan hard werken, trekken ons terug, hangen de clown uit. Allemaal overlevingsstrategieën die ons kwaliteiten meegeven, maar die later in het leven ook een keerzijde kunnen hebben en ons kunnen vastzetten.

Herken je dit? Wil je meer inzicht krijgen in waarom je de dingen doet zoals je ze doet? Waarom bepaalde situaties je zo raken? Waarom je voelt dat je reactie op meer betrekking heeft dan alleen op het hier en nu? Wil je oefenen met ander gedrag, omdat je merkt dat je oude patronen je belemmeren en niet langer bijdragen aan goede zorg voor jezelf?

Bij het PPT vind je een luisterend oor. We helpen je om je triggers te herkennen, om bewust te kiezen voor ander gedrag en om te verdragen dat dit soms ongemakkelijk is.

Namens het PPT,
Henk Terlouw

PPT zoekt uitbreiding

Het Psycho Pastoraal Team (PPT) is op zoek naar een echtpaar dat bereid is bij relationele struggles/ crises met echtparen op te lopen, zodat de vrouw de vrouw kan spreken en de man de man. Zo willen we vanuit de christelijke gemeente elkaars lasten dragen en luisterend present zijn op weg naar heling en herstel. Voor vragen/ aanmelding kunt zich melden bij Piet Versloot of Henk Terlouw.