pkn-logo

Hervormde wijkgemeente binnen de protestantse kerk in Nederland

Enkele belijdende leden van de gemeente zijn door de kerkenraad benoemd als psychopastoraal begeleider (PPB-er) in onze gemeente.

De PPB-ers zijn extra toegerust om hulp te bieden in moeilijke situaties waar u/jij zelf niet direct uit komt. Het kan gaan om problemen op psychisch gebied, vragen op het gebied van relaties, levensvragen, enz. waar u/jij hulp bij nodig hebt. De hulp kan variëren van een luisterend oor tot meerdere helpende gesprekken.
Uitgangspunt is het geloof dat de Heere God, door zijn Heilige Geest, troostend, helend en vernieuwend wil werken in de gemeente en in de levens van mensen.

Voor wie is het bedoeld?
Voor wie moeite heeft met
– eenzaamheid
– boosheid
– depressieve klachten
– rouw
– zelfvertrouwen
– misbruik
– een traumatische ervaring
– relaties
– huwelijk
– scheiding
– een gevoel van onwelbevinden
– seksuele geaardheid
– enz.

Vertrouwelijkheid
Iedere PPB-er heeft bij zijn/haar aanstelling een belofte van geheimhouding afgelegd. Dat betekent, dat wat u/jij in vertrouwen vertelt, niet wordt doorverteld. Wel kan de PPB-er uw toestemming vragen om uw problematiek te bespreken binnen het PPT.

Procedure en contactgegevens
Als u/jij contact opneemt, wordt een afspraak gemaakt voor een persoonlijk gesprek. De bedoeling is helder te krijgen aan wat voor hulp u/jij behoefte hebt en om te bepalen of het PPT van betekenis kan zijn. Eventueel kan worden doorverwezen naar de reguliere hulpverlening (maatschappelijk werk, psycholoog, psychiater).

U/jij kunt direct contact opnemen met de PPB-ers. Namen en telefoonnummers staan in het besloten gedeelte van de website vermeld. U kunt ook contact opnemen middels een mail naar  onderstaand mailadres of via uw wijkouderling/wijkpredikant.

e-mail: 

Naar de leden van het team.


Nieuws vanuit PPT:

Psycho Pastorale Team
In de afgelopen maanden hebben zich wat veranderingen voorgedaan in de bezetting van het PP-team. Roelien Plug en Lucie van Maanen hebben na ruim tien jaar hun bijdrage aan het psycho pastorale bezoekwerk beëindigd. Na deze lange reeks van jaren was het tijd om terug te treden en plaats te maken voor anderen. We danken Roelien en Lucie voor hun betrokkenheid en hun bijdrage aan het pastoraat vanuit hun hart. In hun plaats zijn Marian van Burg en Mijke Polinder gekomen. Beiden volgen momenteel de PPP-opleiding Psycho Pastorale Toerusting (32 zaterdagen) om toegerust in de gemeente aan de slag te gaan! Bij het verschijnen van dit nummer van Hervormd Accent hebben zij de belofte van geheimhouding afgelegd voor (een deel van) de Kerkenraad.

‘Het doet extra zeer als ik zaterdag op de markt loop en bekenden aan het eind van het pad omdraaien als ze mij zien. Ze maken zich uit de voeten. Juist nu ik behoefte heb aan een praatje’, schrijft Kees Ritmeester in zijn boekje ‘Levenslessen van Jakko’. Dit schrijft hij naar aanleiding van een ervaring die hij opdeed na de geboorte van zijn zoon met het downsyndroom. Hij vervolgt: ‘De sleutel voor echt contact is gevoelig zijn.’

Wie herkent het niet? Het gevoel dat je niet weet wat je zou moeten zeggen bij de medemens die lijdt aan de gebrokenheid van het bestaan. Wat zeg je dan? Welke woorden doen er dan toe? Manu Keirse, een Vlaams rouwdeskundige, zegt mooi: ‘Draai die vraag eens om en vraag: ‘Wat heeft die ander mij te zeggen vanuit zijn/haar nood?’.’

Een mooi geheugensteuntje rond zo’n ontmoeting is: wees LIEF: Luister, (toon) Interesse, Erken de emotie, Faciliteer. Ja. dat laatste ook dat. Want leven met de gebrokenheid is hard werken. Het is fijn als de was dan gedaan wordt, er voor je gekookt wordt et cetera. Hoe mooi is het om dit ‘Wees LIEF’ in de wijken en gemeente breed vorm te geven. Ook als de ander voor de derde of vierde keer met zijn/haar verhaal komt.

Namens PPT,
Henk Terlouw

Vraag over de voortzetting van psycho-pastorale contacten

Een vraag die werd gesteld: als een teamlid afscheid neemt van het team, mag hij/zij dan doorgaan met zijn/haar lopende contacten?
Het antwoord: het is niet de bedoeling dat ex-teamleden hun psycho-pastorale contacten voortzetten. Sowieso is elke psycho-pastorale begeleiding altijd voor een bepaalde tijd. Dus elk traject heeft een begin en een einde. Bij het begin en tijdens de contacten wordt telkens bekeken of een volgend contact wenselijk is. Een traject kan kort maar ook lang duren. Bij de een zijn 1 of 2 gesprekken voldoende, in een andere situatie kan langdurige begeleiding gewenst zijn.
Het is vanzelfsprekend dat een teamlid dat stopt zijn/haar contacten afrondt. Indien nodig kan een ander het dan overnemen.
Uiteraard staat het ex-leden van het PPT vrij om gemeenteleden te bezoeken. Dus ook mensen met wie eerder een contact is geweest in het kader van het psychopastorale werk. We zijn immers allen geroepen tot aandacht en broederlijke en zusterlijke liefde voor elkaar. Een voormalig lid van het PPT zal dat ook op die manier invullen. Voor psychopastorale begeleiding wordt doorverwezen naar het PPT.

Met een hartelijke groet,

mede namens Piet Versloot, Mijke Polinder, Roelien Plug, Henk Terlouw, Gerrie Mol, Marian van Burg

PsychoPastorale Hulp – wanneer kan ik daar een beroep op doen?

Dat kan in diverse situaties.

  • Adhd, autisme of een ander rugzakje in het gezin? – Vaak zien anderen niet hoe hij/zij thuis is, dan komt de ontlading pas. Of andere ouders denken het beter te weten: “Ik wist het wel, als het mijn kind was dan……..” Wat is dat zwaar en het vreet energie, letterlijk en figuurlijk.
  • Fysieke of psychische beperkingen? – Je zou zo graag van alles willen, maar je lichaam staat het niet toe, je psyche staat het niet toe. Hoe vaak moet je nee zeggen, terwijl je wel graag zou willen. Je stuit op onbegrip. Dat geeft verdriet omdat je steeds weer een uitzondering bent.
  • Heeft je partner een fysieke of psychische beperking? – Altijd maar de sterkste moeten zijn. Vermoeiend, eenzaam. Jij moet wel staande blijven en alles draaiende houden. Veel belangstelling voor hem/haar. En jij dan? Wie beseft hoe zwaar het voor jou is?
  • Is mijn huwelijk nog ok? – Het leek zo geweldig. Je was verliefd, getrouwd. En nu? Wat is er gebeurd? We leven totaal langs elkaar heen. Hij/zij heeft geen aandacht meer voor mij. We praten eigenlijk niet meer. Hij/zij begrijpt mij toch niet. Soms voel ik me zo eenzaam.
  • Ouder worden een zegen? – Iedereen wil wel oud worden. Maar wat kan dat tegen vallen. Je lichaam dat je steeds meer in de steek laat. Alles verandert steeds in een snel tempo. Computers, mobiels, tablets, ga zo maar door. Het gaat je vaak boven de pet. Generatiegenoten vallen weg. Je wereld wordt steeds kleiner. Tel je nog wel mee? Soms kun je het gevoel hebben dat je alleen maar in de weg loopt.
  • Een geliefde of dierbare moeten missen? – Onvoorstelbaar, wat een leegte, wat een gemis. Misschien alweer een jaar, of misschien wel 5 jaar geleden. Mensen beseffen niet hoe verschrikkelijk groot het gemis nog is: ”Dat is al zolang geleden, ben je daar nu nog niet overheen?” Hoe verdrietig en onbegrepen kun je je dan voelen. Die ene naam die nooit meer genoemd wordt. Die plek die nog altijd leeg blijft.

Zomaar wat voorbeelden uit het dagelijkse leven. Vaak heeft de buitenwereld er geen weet van. Je hoofd kan vol zitten. Het is goed om het met een ander te delen, maar met wie? In onze gemeente hebben we een psychopastoraal team. Dit team bestaat uit mensen die zelf de nodige bagage hebben meegekregen. We zijn geen psychologen of therapeuten. Maar gewoon mede-gemeenteleden die toegerust zijn om hulp te bieden in allerlei lastige situaties. Wij kunnen een poosje met u meelopen op een moeilijke weg.

Misschien is dit stukje een duidelijke aanwijzing dat u van deze hulp gebruik moet maken? Schroom niet, maar neem contact met ons op.

Namens het Psychopastorale Team,
Gerrie Mol

Ervaring met het PsychoPastorale Team (PPT)
Er is mij gevraagd over mijn ervaringen met het PPT te schrijven. Dat doe ik graag. Bij deze mijn verhaal. In onze gemeente zijn enkele belijdende leden door de kerkenraad aangesteld als psycho-pastoraal begeleider. Ze zijn toegerust om in moeilijke situaties waar u/jij zelf niet direct uitkomt, hulp te bieden. Het kan gaan om problemen op psychisch gebied, vragen op het gebied van relaties, levensvragen enz, waar u/jij hulp bij nodig hebt. Het is als het ware een stuk meelopen door het bieden van een luisterend oor en meerdere helpende gesprekken. Ik spreek uit eigen ervaring als ik zeg dat het moeilijk is om de eerste stap te zetten. Je moet een drempel over, althans zo voelde dat bij mij. En als dan de eerste stap is gezet kunnen er verdere gesprekken plaatsvinden.
Het eerste gesprek wat ik had was moeilijk. Dat bedoel ik in de zin van: je moet iets van jezelf laten zien. Wat is de reden van je verzoek en hoe kan degene die bij je komt hulp bieden. Na het eerste gesprek dat ik had voelde het als een opluchting dat ik mijn verhaal kon doen, al heeft mij dat heel veel energie gekost. Er zijn nog diverse vervolggesprekken geweest en stukje bij beetje voelde ik dat er iets gebeurde. Ik werd opener, begon wat makkelijker over mijzelf te praten en wat mij allemaal bezig hield. Na een aantal gesprekken hebben wij vastgesteld dat die vruchten begonnen af te werpen. Dan is het ook goed dat op een bepaald moment die periode wordt afgesloten. Wij hebben God gedankt voor de ontmoetingen en de gesprekken die wij mochten hebben.
Tot slot; ik ben blij dat ik de stap heb gezet om het gesprek aan te gaan en het heeft mij heel erg geholpen. Als u/jij in een moeilijke situatie zit, aarzel dan niet om contact op te nemen. Er wordt dan een afspraak gemaakt voor een persoonlijk gesprek. De bedoeling is helder te krijgen aan wat voor hulp u/jij behoefte hebt en of het psycho-pastorale team iets kan betekenen. De contactgegevens staan in de gemeentegids.

Gerard Beelen


 Mijmeringen

‘Welzalig is hij die verstandig omgaat met een ellendige;…..’

Met deze regel begint psalm 41.
Ellendige…………wie denkt niet aan Jeremia, die van zichzelf zegt: ‘Ik ben de man die ellende gezien heeft’, aan David na de dood van Absalom of aan Job van alles beroofd op de ashoop?  Vrienden bezochten hem in zijn ellende. Ze zwegen en praatten. Zeven dagen en nachten bleven ze naast hem op de grond zitten zonder iets tegen hem te zeggen, want ze zagen hoe vreselijk hij leed.

Daarna opent Job zijn mond in een klaagzang die wordt afgewisseld met wijsheden en raadgevingen van zijn vrienden.
In hoofdstuk 6 verwoordt Job vlijmscherp wat dit spreken voor hem betekent: ‘Voorzeker, zo zijn jullie nu voor mij geworden: niets! Jullie hebben de ontzetting gezien en jullie zijn bevreesd geworden. Heb ik soms gezegd: Geef mij iets, of: Geef een geschenk voor mij van jullie vermogen? of: Bevrijd mij uit de hand van de tegenstander, en verlos mij uit de hand van de geweldplegers?….. Maar nu, wees zo goed om jullie tot mij te wenden….’ (Job 6 : 21 e.v.).

Dat gaat natuurlijk over hun woorden over schuld en onschuld, berouw en boete. Daarmee verzwaren ze het lijden van Job en de pijn van zijn eenzaamheid in zijn lijden. Maar doen woorden er überhaupt toe in de ontmoeting met de lijdende, rouwende medemens?

Ik herken het wel als mijn eerste beweging: woorden van troost, woorden om af te leiden, woorden om het in een groter perspectief te plaatsen…….woorden, woorden om mijn eigen verlegenheid met de pijn van de ander te camoufleren, de ongemakkelijkheid van de  stilte te vullen met mijn geluid. Dan kan het zomaar zijn dat je meer bezig bent met wat te zeggen tegen de ander dan te horen wat de ander te zeggen heeft.

Ik vond het maar vreemd toen een weduwe jaren geleden vertelde zoveel te hebben aan het bezoek van de predikant: Hij kwam, zat bij haar in de kamer en zweeg…..woordeloos was hij aanwezig bij de pijn, het verdriet, de rouw van deze vrouw. Ongetwijfeld heeft de pastor de Bijbel geopend, gelezen en gebeden, maar wat haar vooral raakte was zijn presentie.

Ik moet hier denken aan de woorden van Andries Baart: ‘Troosten doet niets of vrijwel niets met leed of met wat verloren is gegaan, ze doet wat met de eenzaamheid. In troost worden het leed en verdriet – hoe zwaar ook: het enige en vaak ook kostbare bezit van de betrokkene – behouden en niet zoek gemaakt. Wat wel zachter gemaakt wordt, is de ontredderende verlatenheid van de lijdende’.

Terug naar de beginwoorden van psalm 41.  De Naardense Bijbel vertaalt: Zalig wie acht slaat op een geringe. De NBV en de BGT vertalen: zorg voor anderen. Verstandig omgaan, oog hebben voor, zorgen voor…..Ongetwijfeld licht hier  iets op van daden om de nood te lenigen.
Vergeet bij alle doenerigheid niet dat er situaties zijn waarin het omzien naar de ander niets minder en meer is dan het zo bij de ander zijn dat in de ontmoeting de pijn en het verdriet zich kunnen ontvouwen; staan in de ontmoeting met de ander met hoofd, hart en handen. Bereid en toegewijd om met de ander mee te reizen op zijn levenspad.

Namens het PPT
Henk Terlouw